World Pho­to­gra­phy Orga­ni­sa­tion ogło­si­ło zwy­cięz­ców pre­sti­żo­we­go kon­kur­su Sony World Pho­to­gra­phy Awards 2022. Zna­ko­mi­ty austra­lij­ski foto­graf Adam Fer­gu­son zdo­był tytuł Foto­gra­fa Roku, nagro­dę w wyso­ko­ści 25 tys. dola­rów ame­ry­kań­skich i zestaw cyfro­we­go sprzę­tu foto­gra­ficz­ne­go fir­my Sony. Ogło­szo­no rów­nież dzie­się­cio­ro zwy­cięz­ców oraz zdo­byw­ców II i III miejsc w poszcze­gól­nych kate­go­riach kon­kur­su pro­fe­sjo­nal­ne­go, a tak­że zwy­cięz­ców kon­kur­sów otwar­te­go, stu­denc­kie­go i młodzieżowego.

Wszy­scy zwy­cięz­cy zosta­li przed­sta­wie­ni w spe­cjal­nym fil­mie, w któ­rym zna­la­zły się wywia­dy i reak­cje lau­re­atów na przy­zna­ne im wyróż­nie­nia. Film dostęp­ny jest na stro­nie world​pho​to​.org/​c​e​r​e​m​o​n​y​-​2​022

Wysta­wa prac lau­re­atów i fina­li­stów Sony World Pho­to­gra­phy Awards 2022 odbę­dzie się w lon­dyń­skim Somer­set House w dniach od 13 kwiet­nia do 2 maja 2022 r. Pre­zen­to­wa­nych będzie na niej ponad 300 odbi­tek prac, a tak­że set­ki dodat­ko­wych zdjęć w for­mie cyfro­wej. Na wysta­wie będzie rów­nież moż­na obej­rzeć pra­ce tego­rocz­ne­go lau­re­ata nagro­dy za wybit­ny wkład w foto­gra­fię, zna­ko­mi­te­go kana­dyj­skie­go foto­gra­fa Edwar­da Burtynsky’ego.

FOTOGRAF ROKU

Migran­tes (Migran­ci) to seria czar­no-bia­łych auto­por­tre­tów Mek­sy­ka­nów cze­ka­ją­cych na prze­kro­cze­nie gra­ni­cy ze Sta­na­mi Zjed­no­czo­ny­mi. Ści­śle współ­pra­cu­jąc z foto­gra­fo­wa­ny­mi oso­ba­mi, Fer­gu­son przy­go­to­wał sesję zdję­cio­wą, mon­tu­jąc apa­rat śred­nio­for­ma­to­wy z węży­kiem spu­sto­wym na sta­ty­wie. Póź­niej usu­wał się na bok, pozwa­la­jąc samym foto­gra­fo­wa­nym wybrać moment zro­bie­nia zdję­cia i tym samym uczest­ni­czyć w pro­ce­sie doku­men­to­wa­nia ich życia.

W lutym 2021 r., po zmia­nie admi­ni­stra­cji w USA, na gra­ni­cy ame­ry­kań­sko-mek­sy­kań­skiej wzro­sła licz­ba migran­tów z Ame­ry­ki Środ­ko­wej i Połu­dnio­wej. W mediach poja­wia­ły się zdję­cia tych ludzi, nio­są­cych ze sobą cały swój doby­tek, w oto­cze­niu rodzin, uchwy­co­nych w bły­sku fle­szy foto­re­por­te­rów. Choć Fer­gu­son nie nego­wał zna­cze­nia takich foto­re­por­ta­ży, zwró­cił uwa­gę na brak zdjęć z mek­sy­kań­skiej stro­ny gra­ni­cy — zwłasz­cza takich, na któ­rych migran­ci byli­by potra­to­wa­ni pod­mio­to­wo i mie­li­by coś do powiedzenia.

Fer­gu­son chciał to zmie­nić. Swój pomysł przed­sta­wił redak­cji New York Time­sa i otrzy­mał zle­ce­nie na 11-dnio­wy wyjazd do Juarez i Rey­no­sy na prze­ło­mie kwiet­nia i maja 2021 r. Inspi­ra­cją dla jego podej­ścia do tema­tu był pro­jekt foto­gra­ficz­ny Ghet­to Ada­ma Bro­om­ber­ga i Oli­ve­ra Cha­na­ri­na — wizu­al­na podróż przez 12 współ­cze­snych gett, mię­dzy inny­mi szpi­tal psy­chia­trycz­ny im. Rene Val­le­jo na Kubie, w któ­rym obaj arty­ści prze­ka­za­li foto­gra­fo­wa­nym pacjen­tom kon­tro­lę nad spu­stem migawki.

Fer­gu­so­no­wi towa­rzy­szy­li mek­sy­kań­scy dzien­ni­ka­rze: Erne­sto Rodrígu­ez, Silvia Cruz, Noe Gea Medi­na i Lau­ra Moni­ca Cruz Flo­res. Wspól­nie roz­ma­wia­li z migran­ta­mi cze­ka­ją­cy­mi na moż­li­wość prze­kro­cze­nia gra­ni­cy, nagry­wa­li ich histo­rie, czę­sto wstrzą­sa­ją­ce, i pra­co­wa­li nad insce­ni­za­cją i wyko­ny­wa­niem zdjęć w warun­kach, w któ­rych ich boha­te­ro­wie czu­li­by się naj­mniej skrę­po­wa­ni. Foto­graf zde­cy­do­wał się na zdję­cia czar­no-bia­łe, aby pozbyć się cha­otycz­nej mie­sza­ni­ny kolo­rów oto­cze­nia i zre­du­ko­wać obraz do jego war­to­ści emo­cjo­nal­nej. W ten spo­sób powsta­ła seria zdjęć sta­no­wią­cych przej­mu­ją­cy por­tret ludzi zawie­szo­nych w cza­sie, poszu­ku­ją­cych moż­li­wo­ści bar­dziej dostat­nie­go życia.

 

— Zdję­cia migran­tów i ich rodzin, któ­re Adam Fer­gu­son wyko­nał na gra­ni­cy USA i Mek­sy­ku, są bar­dzo poru­sza­ją­ce i budzą w nas współ­czu­cie — komen­tu­je zwy­cię­ski pro­jekt Fer­gu­so­na Mike Trow, prze­wod­ni­czą­cy jury kon­kur­su pro­fe­sjo­nal­ne­go. — Te wyjąt­ko­we por­tre­ty poka­zu­ją, że moral­na wraż­li­wość i sza­cu­nek poma­ga­ją unik­nąć wra­że­nia mani­pu­la­cji i wtrą­ca­nia się w życie pry­wat­ne, o co czę­sto oskar­ża się foto­gra­fię. Dając boha­te­rom moż­li­wość samo­dziel­ne­go decy­do­wa­nia o wyzwo­le­niu migaw­ki, Adam prze­ka­zu­je im pew­ną wła­dzę, dzię­ki któ­rej mogą oni samo­dziel­nie decy­do­wać o tym, jak będą postrze­ga­ni. Te zdję­cia są pięk­ne i wymow­ne, ale widać w nich tak­że życz­li­wość i sza­cu­nek. Były też inne histo­rie, któ­re zro­bi­ły na nas, juro­rach, duże wra­że­nie. Seria Ada­ma wyróż­nia­ła się tym, że w tak wymow­ny i cie­pły spo­sób opo­wia­da o ludziach, któ­rzy doświad­cza­ją ogrom­nych trud­no­ści, ale zacho­wu­ją god­ność i miłość nie­za­leż­nie od tego, gdzie się znaj­du­ją i co posiadają.

 

— Współ­pra­ca z migran­ta­mi sta­no­wi­ła pró­bę stwo­rze­nia obra­zów, któ­re budzi­ły­by w widzu nie współ­czu­cie dla tych ludzi, tyl­ko empa­tię — komen­tu­je swo­je zwy­cię­stwo Adam Fer­gu­son. — Zrze­ka­jąc się kon­tro­li nad spu­stem migaw­ki i dając każ­de­mu migran­to­wi moż­li­wość samo­dziel­ne­go wybo­ru momen­tu zro­bie­nia zdję­cia, mia­łem nadzie­ję odwró­cić nar­ra­cję mar­gi­na­li­za­cji i stwo­rzyć histo­rię, któ­ra będzie bar­dziej ludz­ka, cało­ścio­wa i praw­dzi­wa. Jestem wdzięcz­ny odważ­nym i twar­dym ludziom, któ­rzy zgo­dzi­li się ze mną współ­pra­co­wać, i odbie­ram tę nagro­dę tak­że w ich imie­niu. Tytuł Foto­gra­fa Roku daje tej histo­rii nowe życie. Dzię­ki temu szer­sza publicz­ność może poznać waż­ne histo­rie osób, któ­re podzie­li­ły się ze mną swo­imi doświadczeniami.

 

ZWYCIĘZCY KATEGORII PROFESJONALNYCH

 Zwy­cięz­ców kon­kur­su pro­fe­sjo­nal­ne­go wyło­nił zespół eks­per­tów, któ­rzy oce­nia­li zbiór liczą­cy od pię­ciu do dzie­się­ciu zdjęć. Były wśród nich opo­wie­ści o kry­zy­sach poli­tycz­nych i kli­ma­tycz­nych, oso­bi­ste medy­ta­cje na temat rodzi­ny i stra­ty, a tak­że nowe, kre­atyw­ne podej­ścia do mar­twej natu­ry i foto­gra­fii przyrodniczej.

Wszy­scy zwy­cięz­cy poszcze­gól­nych kate­go­rii otrzy­ma­ją cyfro­wy sprzęt foto­gra­ficz­ny fir­my Sony.

Zwy­cięz­ca­mi tego­rocz­nej edy­cji są:

 

ARCHITEKTURA I DESIGN

I miej­sce: Doma­goj Buri­lo­vić (Chor­wa­cja) za serię Dorf (Wio­ska)

Fina­li­ści: II miej­sce Javier Arce­nil­las (Hisz­pa­nia); III miej­sce Yun Chi Chen (Taj­wan)

 

KREATYWNOŚĆ

I miej­sce: Alnis Sta­kle (Łotwa) za serię Mel­low Apo­ca­lyp­se (Łagod­na Apokalipsa)

Fina­li­ści: II miej­sce Rapha­el Neal (Wiel­ka Bry­ta­nia); III miej­sce Sarah Gre­the (Niem­cy)

 

PROJEKTY DOKUMENTALNE

I miej­sce: Jan Gra­rup (Dania) za serię The Chil­dren of the Finan­cial Col­lap­se in Vene­zu­ela (Dzie­ci zapa­ści finan­so­wej w Wenezueli)

Fina­li­ści: II miej­sce Fabian Rit­ter (Niem­cy); III miej­sce Win McNa­mee (USA)

 

ŚRODOWISKO NATURALNE

I miej­sce: Shun­ta Kimu­ra (Japo­nia) za serię Living in the Trans­i­tion (Życie w okre­sie przejściowym)

Fina­li­ści: II miej­sce Gide­on Men­del (RPA); III miej­sce Gia­co­mo d’Orlando (Wło­chy)

 

KRAJOBRAZ

I miej­sce: Loren­zo Poli (Wło­chy) za serię Life on Earth (Życie na Ziemi)

Fina­li­ści: II miej­sce Andrius Repšys (Litwa); III miej­sce Gareth Iwan Jones (Wiel­ka Brytania)

 

PORTFOLIO

I miej­sce: Hugh Fox (Wiel­ka Bry­ta­nia) za Port­fo­lio

Fina­li­ści: II miej­sce Julian Ander­son (Wiel­ka Bry­ta­nia); III miej­sce Anna Neu­bau­er (Austria)

 

PORTRET

I miej­sce: Adam Fer­gu­son (Austra­lia) za serię Migran­tes (Migran­ci) 

Fina­li­ści: II miej­sce Geo­r­ge Tata­kis (Gre­cja); III miej­sce Brent Stir­ton (RPA)

 

SPORT

I miej­sce: Ricar­do Teles (Bra­zy­lia) ze serię Kuarup

Fina­li­ści: II miej­sce Adam Pet­ty (Austra­lia); III miej­sce Roman Von­dro­uš (Cze­chy)

 

MARTWA NATURA

I miej­sce: Haru­na Oga­ta (Japo­nia) i Jean-Etien­ne Por­ta­il (Fran­cja) za serię Con­stel­la­tion (Gwiaz­do­zbiór)

Fina­li­ści: II miej­sce Cle­tus Nel­son Nwa­di­ke (Szwe­cja); III miej­sce Ales­san­dro Gan­dol­fi (Wło­chy)

 

DZIKA PRZYRODA I NATURA:

I miej­sce: Milan Radi­sics (Węgry) za serię The Fox’s Tale (Lisia opowieść)

Fina­li­ści: II miej­sce Fede­ri­co Borel­la (Wło­chy); III miej­sce Oana Bako­vić (Rumu­nia)

 

Dal­sze infor­ma­cje o nagro­dzo­nych i fina­ło­wych pro­jek­tach tego­rocz­nej edy­cji moż­na uzy­skać, odwie­dza­jąc nasze inter­ne­to­we gale­rie zwy­cięz­ców lub pobie­ra­jąc album Sony World Pho­to­gra­phy Awards 2022.

 

FOTOGRAF ROKU W KONKURSIE OTWARTYM

W kon­kur­sie otwar­tym juro­rzy oce­nia­ją poje­dyn­cze zdję­cia. Zwy­cię­skie pra­ce wybie­ra­ne są ze wzglę­du na zdol­ność two­rze­nia wyjąt­ko­wej nar­ra­cji wizu­al­nej w połą­cze­niu z tech­nicz­ną dosko­na­ło­ścią foto­gra­fii. Spo­śród dzie­się­cior­ga zwy­cięz­ców poszcze­gól­nych kate­go­rii kon­kur­su otwar­te­go jury wybra­ło Scot­ta Wil­so­na (Wiel­ka Bry­ta­nia). Otrzy­mał on tytuł Foto­gra­fa Roku 2022 w kon­kur­sie otwar­tym, nagro­dę pie­nięż­ną w wyso­ko­ści 5000 dola­rów ame­ry­kań­skich, cyfro­wy sprzęt foto­gra­ficz­ny fir­my Sony oraz moż­li­wość uzy­ska­nia glo­bal­ne­go rozgłosu.

Wil­son został uho­no­ro­wa­ny za poru­sza­ją­cą foto­gra­fię zaty­tu­ło­wa­ną Anger Mana­ge­ment (Kon­tro­la gnie­wu / Radze­nie sobie z gnie­wem), zgło­szo­ną w kate­go­rii Świat natu­ry i dzi­ka przy­ro­da. Czar­no-bia­ła foto­gra­fia, wyko­na­na na pół­noc­nym zacho­dzie sta­nu Kolo­ra­do w USA, uka­zu­je dzi­kie­go mustan­ga, któ­ry ude­rza kopy­ta­mi w zie­mię, wznie­ca­jąc tuma­ny kurzu. Zdję­cie zosta­ło zro­bio­ne wkrót­ce po tym, jak ogier wyta­rzał się w bło­cie — dzi­kie konie chro­nią się w ten spo­sób przed insek­ta­mi — a teraz poka­zy­wał kon­ku­ren­tom, innym sam­com, że jest gotów do wal­ki o miej­sce przy pobli­skim wodopoju.

 

— To dla mnie ogrom­ny zaszczyt, że zdję­cie Anger Mana­ge­ment pozwo­li­ło mi zdo­być tytuł Foto­gra­fa Roku 2022 w kon­kur­sie otwar­tym Sony World Pho­to­gra­phy Awards — komen­tu­je zwy­cię­stwo Scott Wil­son. — Obser­wo­wa­nie mustan­gów na wol­no­ści to wyjąt­ko­we doświad­cze­nie zwią­za­ne z suro­wą, peł­ną życia dzi­ką przy­ro­dą.  Napię­cie widocz­ne na tej foto­gra­fii sym­bo­li­zu­je wyzwa­nia zwią­za­ne z ochro­ną dzi­kich koni na ame­ry­kań­skim Zacho­dzie, gdzie te cen­ne zwie­rzę­ta są łapa­ne w rekor­do­wych ilo­ściach i usu­wa­ne z tere­nów publicz­nych. Do koń­ca 2022 r. wię­cej będzie mustan­gów schwy­ta­nych przez czło­wie­ka niż żyją­cych na wolności.

 

FOTOGRAF ROKU W KONKURSIE STUDENCKIM

Ezra Bohm (Holan­dia) z Neder­land­se Ace­de­mie voor Beeld­cre­atie otrzy­mał tytuł Foto­gra­fa Roku 2022 w kon­kur­sie stu­denc­kim, zdo­by­wa­jąc tym samym dla swo­jej uczel­ni cyfro­wy sprzęt foto­gra­ficz­ny fir­my Sony o war­to­ści 30 tys. euro. Bohm został wyróż­nio­ny za serię zdjęć zaty­tu­ło­wa­ną The Iden­ti­ty of Hol­land (Toż­sa­mość Holan­dii), stwo­rzo­ną w odpo­wie­dzi na zada­ny temat Con­nec­tions (Połą­cze­nia), w ramach któ­re­go stu­den­ci mie­li przed­sta­wić, w jaki spo­sób oni sami lub boha­te­ro­wie ich zdjęć wcho­dzą w inte­rak­cje ze świa­tem. Zwy­cię­ska seria Boh­ma to foto­gra­fie uka­zu­ją­ce człon­ków zży­tej ze sobą spo­łecz­no­ści holen­der­skiej wio­ski, któ­rzy zacho­wu­ją tra­dy­cyj­ny styl życia. Na zdję­ciach widzi­my ich boga­te, histo­rycz­ne stro­je i związ­ki z kul­tu­ro­wą histo­rią Holandii.

 

— Ta nagro­da sta­no­wi dla mnie potwier­dze­nie, że naj­waż­niej­sze jest foto­gra­fo­wa­nie tego, co nie­ocze­ki­wa­ne, opo­wia­da­nie histo­rii, któ­re wypły­wa­ją z moje­go ser­ca i duszy — komen­tu­je zwy­cię­stwo Ezra Bohm. — Kie­dy podą­ża­my za wła­sny­mi ambi­cja­mi, wszyst­ko, co robi­my, sta­je się bar­dziej zna­czą­ce, a może i bar­dziej udane.

 

FOTOGRAF ROKU W KONKURSIE MŁODZIEŻOWYM

Wybra­ny spo­śród sze­ścior­ga zwy­cięz­ców poszcze­gól­nych kate­go­rii 18-let­ni Tri Nguy­en (Wiet­nam) zdo­był tytuł Mło­dzie­żo­we­go Foto­gra­fa Roku 2022 za zdję­cie Under The Moon­li­ght (W świe­tle księ­ży­ca). Foto­gra­fia przed­sta­wia mło­de­go czło­wie­ka oświe­tlo­ne­go sztucz­nym świa­tłem księ­ży­ca, sto­ją­ce­go na tle znisz­czo­ne­go oto­cze­nia. Świa­tło sku­pia uwa­gę widza na boha­te­rze zdję­cia i jego pra­gnie­niu zaak­cep­to­wa­nia wła­snych sła­bo­ści. Zdję­cie jest czę­ścią serii, któ­rej głów­ny­mi tema­ta­mi są auto­re­flek­sja oraz tęsk­no­ta za prze­ła­my­wa­niem sche­ma­tów i uzna­niem wła­snych niedoskonałości.

Nagro­dą za zwy­cię­stwo jest zestaw cyfro­we­go sprzę­tu foto­gra­ficz­ne­go fir­my Sony i moż­li­wość uzy­ska­nia świa­to­we­go uzna­nia. — Jako począt­ku­ją­cy i bar­dzo zmo­ty­wo­wa­ny arty­sta jestem nie­zwy­kle pod­eks­cy­to­wa­ny i dum­ny, że zosta­łem Mło­dzie­żo­wym Foto­gra­fem Roku 2022 — komen­tu­je zwy­cię­stwo Nguy­en. — Z poko­rą przyj­mu­ję tę nagro­dę. Potrak­tu­ję ją jako inspi­ra­cję do dal­sze­go roz­wo­ju w dzie­dzi­nie fotografii.

 

NAGRODA ZA WYBITNY WKŁAD W FOTOGRAFIĘ

Nagro­da za wybit­ny wkład w foto­gra­fię tra­fia w tym roku w ręce dosko­na­łe­go kana­dyj­skie­go foto­gra­fa Edwar­da Burtynsky’ego. Bur­tyn­sky, powszech­nie uwa­ża­ny za jed­ne­go z naj­wy­bit­niej­szych współ­cze­snych foto­gra­fów, zna­ny jest przede wszyst­kim z poru­sza­ją­cych zdjęć kra­jo­bra­zów prze­my­sło­wych i uka­zy­wa­nia sze­ro­ko poję­te­go kry­zy­su eko­lo­gicz­ne­go. W ude­rza­ją­cych obra­zach roz­le­głych, prze­kształ­co­nych przez czło­wie­ka kra­jo­bra­zów Bur­tyn­sky obna­ża nie­sa­mo­wi­tą ska­lę infra­struk­tu­ry i dewa­sta­cji, przed­sta­wia­jąc wido­ki znisz­czo­nych łań­cu­chów gór­skich, wyschnię­tych zbior­ni­ków wod­nych i roz­ra­sta­ją­cych się miast, ubra­ne w for­mę nie­mal malar­skich abs­trak­cji bazu­ją­cych na kolo­rze i formie.

Kil­ka­na­ście wiel­ko­for­ma­to­wych foto­gra­fii będzie moż­na obej­rzeć w ramach wysta­wy pokon­kur­so­wej Sony World Pho­to­gra­phy Awards 2022. Ich wybór, któ­re­go doko­nał sam arty­sta, przy­po­mi­na naj­waż­niej­sze pra­ce z całej jego 40-let­niej karie­ry. Pocho­dzą one z takich serii, jak Anth­ro­po­ce­ne (Antro­po­cen — tytuł pocho­dzi od pro­po­no­wa­nej nazwy obec­nej epo­ki geo­lo­gicz­nej) z 2018 r., Salt Pans (Sali­ny, 2016), Water (Woda, 2013), Oil (Ropa naf­to­wa, 2009) czy Rail­cuts (dosł. kra­jo­bra­zy prze­cię­te linia­mi kole­jo­wy­mi, 1985). Dodat­ko­wo na wysta­wie w Wiel­kiej Bry­ta­nii po raz pierw­szy zosta­ną zapre­zen­to­wa­ne zdję­cia z przy­go­to­wy­wa­nej obec­nie nowej serii Burtynsky’ego zaty­tu­ło­wa­nej Afri­ca (Afry­ka, 2022), uka­zu­ją­cej afry­kań­skie kra­jo­bra­zy i obsza­ry, któ­re zosta­ły prze­kształ­co­ne przez wydo­by­cie surowców.

 

__________

Źró­dło: mate­ria­ły prasowe